mikroWywiad Pełen Wdzięczności to mój autorski projekt rozmów o Wdzięczności 🙂 pytania o Wdzięczność różnych Ludzi 🙂

Pierwszy jego odcinek z radością poświęcam Justynie Szulc-Więcek – założycielki Jasnego Studia {klik}.

Justyna pisze o sobie tak:

“Jestem Miłością, ale to nic dziwnego, Ty też. {…} Od kilku początków – od trzech kierunków studiów, od trzech desek i ponad 13 lat TWORZĘ – głównie wspierające rzeczy oraz preteksty do pięknego dziecięcego rozwoju.{…} Dlatego wśród moich aktywności znajdziesz Pracę w Polu metodą Ustawień Rodzinnych Berta Hellingera, pracę z energią, sesje oczyszczające, czy Rozmowy Poszerzone. Swoją pracę często wspieram dźwiękiem, zapachem. Są to prace przywracające życiową równowagę, głęboko transformujące. {…} Zaczynam zawsze od siebie – zmieniam rewolucjonizuję, testuję i … podaję dalej co warto przekazać.”

***

1. jak zaczęła się Twoja praktyka? Co Cię zainspirowało? Czy może od zawsze czułaś wdzięczność?

Wdzięczność była ze mną zawsze, bo towarzyszył od zawsze zachwyt, a tuż za nim jest wdzięczność, że TO COŚ jest, że TEGO doświadczam.
Zawsze byłam osadzona w duchowości – tam jest wdzięczność za istnienie, za drugiego człowieka, za świat.

Praktyki mindfulness zwróciły uwagę szerokiej publiczności na wdzięczność, wówczas zauważyłam ją ponownie, na innym poziomie świadomości. Z kolei droga rozwoju osobistego skierowała mnie w stronę obserwacji tego, co sama Wdzięczność wyzwala we mnie, w moim życiu.

2. jak wygląda Twoja praktyka wdzięczności?

Moja praktyka Wdzięczności jest regularna i nieregularna zarazem.

Rano dziękuję za dzień, który ma dla mnie to, co dla mnie najlepsze. W zależności od porannych, rodzinnych warunków roztaczam skrzydła wdzięczności na inne aspekty mojego życia, albo i nie.

W ciągu dnia w rytmie Wdzięczności są u mnie posiłki, za które dziękuję i za wszystkich ludzi, którzy przyczynili się do tego, że ten posiłek mogę przy swoim stole zjeść.

Często mój Synek, po prostu tym że jest, zatrzymuje moje myśli we Wdzięcznosci i potem płyną dalej.

Jak wspomniałam bardzo dużo wdzięczności wyzwala we mnie zachwyt – dzieje się to spontanicznie w ciągu dnia.

Podobnie jak dobre wydarzenia, wspaniałe zbiegi okoliczności wywołują we mnie fale wdzięczności, które mnie niosą przez dzień.

Wieczorem roztaczam wdzięczność za wydarzenia dnia, ale w czasie pracy, pracy nad sobą często jestem wdzięczna za swoje sukcesy i osiągnięcia, dostrzegam je.

3. czym jest dla Ciebie wdzięczność?

Wdzięczność jest odruchem serca. Czystym i pięknym sygnałem przyjmowania tego, co do mnie przychodzi. Wdzięczność jest przepiękną stopklatką w rytmie codzienności. Jest faktyczną realizacją powiedzenia „trwaj chwilo, jesteś piękna”.

4. czy i jak zmieniło się Twoje Życie odkąd praktykujesz wdzięczność?

Czuję że wdzięczność mnie ubogaca, czuję się dobrze, kiedy aktywnie z wdzięcznością zwracam się ku temu, co mnie otacza, jakie buduję relacje i co posiadam. Wówczas to wszystko nie umyka w przepływie życia. Czuję, że wdzięczność poszerza moją percepcję – widzę i czuję więcej dobrego.

5. czy, Twoim zdaniem, wdzięczność jest trudna / wymagająca?

W moim przypadku nie jest trudna, bo towarzyszyła mi od zawsze. Rozwój pokazywał mi jej kolejne odsłony, które przyjmowałam z fascynacją. Stałe punkty Wdzięczności w moim rytmie dnia można od strony praktycznej nazwać nawykiem, więc by zachęcić powiedziałabym, że poziom jej łatwości jest na poziomie wypracowywania sobie nawyku – potem spontaniczne odruchy przychodzą same.

6. jak wzbudzasz w sobie wdzięczność w trudnych chwilach?

W trudnych chwilach wdzięczność jest dla mnie kołem ratunkowym. Jest więc oczywiste, że po nią sięgnę, by pomogła mi wyjść na stabilny grunt.

7. za co najczęściej czujesz wdzięczność {z rzeczy małych i dużych 🙂 }

Stworzyłam sobie miejsce do tworzenia, miejsce do pracy, moje MIEJSCE – jasne STUDIO – ilekroć przekraczam jego próg, jestem za to miejsce wdzięczna.

Jestem wdzięczna za ludzi, których spotykam, za słowa jakie kierują w moją stronę, za to co te słowa we mnie wyzwalają, jak mnie gruntują i pomagają ponownie być przy sobie.

Jestem wdzięczna za to, że tworzę.

Jestem wdzięczna za mój stareńki dom, który wiernie służy dalej i za ogród, który się za nim roztacza.

Jestem wdzięczna za obecność drzew na mocno zindustrializowanym Śląsku, za ich zieleń, za to że są, że są ekosystemami, dawcami tlenu, oczyszczają powietrze i łagodzą obyczaje zielenią.

Jestem wdzięczna za mojego Synka, za to że jest i tym swoim pięknym byciem tak wiele mnie uczy i pokazuje.

Jestem wdzięczna za mojego Męża, że jest, że jest dla nas i dla siebie, że jest dobrym, otwartym człowiekiem.

Jestem wdzięczna za moich Rodziców, za to że dali mi życie i wszystko, co mieli najlepszego w każdym aspekcie.

Jestem wdzięczna za moich Dziadków i wszystkich, którzy byli przed nimi po to, bym ja mogła być.

Jestem wdzięczna za minerały, które są dziełami sztuki ziemi, jestem wdzięczna za to, że mogę się w nie ubrać i cieszyć ich pięknem na palcu, czy w postaci wisiorka.

Jestem wdzięczna za to, że żyję w klimacie umiarkowanym, że doświadczam wszystkich pór roku.

Jestem wdzięczna, że żyję w tak spokojnej części świata.

Jestem wdzięczna, za swoją wolną wolę.

Jestem wdzięczna, za to że jestem.

Jestem wdzięczna, że mogłam odpowiedzieć na te pytania, które stworzyłaś dla Twojej Społeczności, bo pozwoliły mi spokojnie przyjrzeć się Wdzięczności, która przez cały czas daje mi momenty zatrzymania i skupienia na innych rzeczach, sama pozostając przeźroczystą.

***

A ja… jestem wdzięczna Justynie za to, że poświęciła Czas i wysłała od mnie te piękne słowa ♥

Jeśli rozmowa Ci się podoba – udostępnij ten tekst 🙂 będzie mi miło :*