Smutek rozpuściła łzami.

Zmęczenie utopiła w kawie.

Smuciła ją nieautentyczność Ludzi. Obserwowała jak inni rozgrywają Życie. Nie żyją, ale właśnie rozgrywają Życie.

Smuciły ją maski, które przywdziewają inni. Ukrywali za nimi strach, wrażliwość, lęk przed odrzuceniem.

A przecież nie mogła uratować wszystkich. Kimże w końcu była? Zwykłą Dziewczyną, Kobietą.

Była zmęczona ciągle zajętymi rękami. Zmęczona tym, że ostatnimi czasy mogła jedynie myśleć i planować, bo na działanie już nie starczało Czasu i przestrzeni.

Co ranek czuła zmęczenie, zaraz po przebudzeniu. W całym obolałym Ciele. Po prawej spał Mąż, po lewej Synek, a w nogach ułożone były dwie kotki. Leżała bez ruchu, jedynie oddychając, by nie budzić ich, a dobudzić siebie.

By oddechem tchnąć w siebie Siłę.

I wtedy dotarło do niej. Z kolejnym wdechem jej Serce zaczęło bić szybciej. Ona nie jest zwykłą Dziewczyną!

Ma Super Moc!

Tą Mocą jest Wdzięczność ♥

Poczuła ciepłą falę spokoju i radości. Poczuła wdzięczność za to, że sama może żyć autentycznie i być sobą. Poczuła jakie to cudowne móc być blisko siebie. Bez maski.

Nieograniczona miłość wypełniła jej Serce kiedy, lekko unosząc głowę, zobaczyła Jego zmarszczki na rozluźnionej snem twarzy, zaślinioną buzię ich Dziecka i dwie puchate kulki tulące się do siebie w okolicach jej stóp.

Ależ ze mnie szczęściara – pomyślała – bogactwo otacza mnie i wypełnia.

Poczuła wdzięczność za zmęczenie od noszenia Synka. Bo nosząc go dawała mu Miłość i Bliskość. Dbanie o dom, praca, objawiły się teraz radosnym faktem posiadania dachu nad głową oraz pracy, którą uwielbiała.

Smutek i zmęczenie zamieniła na Miłość, Radość, Spokój, Poczucie spełnienia. Tak działa Wdzięczność.

Budzące się Słońce wypełniło ich sypialnię.

Poczuła wdzięczność za to, że ma przed sobą nowy, cały dzień. Uśmiechnęła się.